Συνέντευξη με τους Active Member

Η Συνέντευξη των Active Member Με αφορμή τις δύο εμφανίσεις τους στη μουσική σκηνή "Στον Αέρα", 17 και 18 Φεβρουαρίου, καθώς και την κυκλοφορία του νέου δίσκου τους με τίτλο "Blah Blasphemy", οι εκπρόσωποι του εγχώριου hip hop, Active Member, παραχωρούν αποκλειστική συνέντευξη στο in.gr.
Το ενδέκατο άλμπουμ των Active Member, "Blah Blasphemy", κυκλοφόρησε στις 11 του Οκτώβρη. Τι προσδοκίες έχετε από τον νέο σας δίσκο;
B.D.Foxmoor: Ελπίζουμε να ταξιδέψει εκεί που πρέπει και του αξίζει κι ας ανταμώσει κι αυτά που δεν πρέπει και δεν τ' αξίζουν.
Τι έχει αλλάξει στον καινούργιο δίσκο; Πώς έχουν εξελιχθεί, μουσικά, οι Active Member, με το πέρασμα του χρόνου;
B.D.Foxmoor: Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Απλά έγιναν κάποια βήματα ακόμα πάνω στο lowbap μονοπάτι. Η μουσική εξέλιξη δεν έχει να κάνει με τον κώδικα του hip hop. Στο hip hop αξίζει μόνο η συνέπεια στον κώδικα κι αυτό παρέμεινε.

Επειδή δεν έχω στα χέρια μου τους στίχους, μπορείς να κάνεις μια αναφορά στα θέματα που καταπιάνεστε στα δεκαεφτά καινούργια τραγούδια; Ποιοι είναι οι βλάσφημοι στους οποίους αναφέρεστε;
B.D.Foxmoor: Ας ξεκινήσουμε από εμάς τους ανεπιφύλακτα βλάσφημους. Καταπιανόμαστε στην πιο πρόσφατη μουσική και στιχουργική μας ενότητα με ό,τι μας απασχολεί, μ' ό,τι αντιλαμβανόμαστε και όπως πάντα με τον τρόπο μας κάθε φορά το μόνο που κοιτάμε είναι οι στίχοι μας να 'ναι οι κατάλληλοι κι όχι οι καλύτεροι.

To "Βlah-Blasphemy" εμπεριέχει πολλά στοιχεία από ska, rock, χατζιδακική αύρα, hip-hop, reggae και πολλές ετερόκλητες μουσικές επιρροές. Μήπως χωρίς να το έχετε καταλάβει έχει εξελίξει τον ήχο σας πέρα από τα όρια του Low-bap;
Έχουμε πολύ καλά και ξάστερα όλη την πορεία μέσα μας. Όλα τα βήματα που μας έφεραν ως εδώ, το lowbap το επινοήσαμε εμείς, δεν υπήρχε πρωτύτερα, και άρα φτιάχνουμε και τους κανόνες. Τον εξής έναν, δεν υπάρχουν κανόνες. Aλλωστε από τη στιγμή που ο ήχος και ο δρόμος του hip hop συνάντησε τις μελωδίες μπορούν να συμβούν μουσικά άπειρα πράγματα.
Για τους Active Member τι είναι πιο σημαντικό, οι στίχοι ή η μουσική; Στη διαδικασία της σύνθεσης τι έχει προτεραιότητα;
B.D.Foxmoor: Και φυσικά οι στίχοι. Προτεραιότητα στην παραγωγή (όπως λέμε εμείς τη σύνθεση) είναι να είναι όλα δουλεμένα με την αρχική φιλοσοφία του hip hop που είναι: όπως δηλαδή θα τα δούλευε ένας Dj με δύο πλατό.
Sadahzinia: Προτεραιότητα έχουν οι στίχοι. Η μουσική - αν και σημαντική - έχει δευτερεύοντα ρόλο. Είναι το "soundtrack" σε όσα θέλουμε κάθε φορά να πούμε.
Σε συνάρτηση με την προηγούμενη ερώτηση, θα ήθελα να εξηγήσεις τον όρο Low Bap και τη φιλοσοφία σας σαν το συγκρότημα που πρωτοστάτησε στη σκηνή του ελληνικού Hip-Hop\ Low Bap.
Sadahzinia: Ο όρος και το μονοπάτι γεννήθηκε ως ανάγκη πρωταρχικά στο μυαλό του B.D.Foxmoor. Αμέσως, απέκτησε ζωή από μόνο του, κι έγινε η εξεγερμένη αξιοπρέπειά μας και ο τρόπος μας. Το Low Bap πάντα διατηρεί το σεβασμό του στην ζωή. Δεν έχει καμιά διαμάχη με το hip hop. Γιατί πολύ απλά, αυτά τα δύο μιλάνε στον ίδιο κώδικα. Απλά το low bap είναι hip hop συν κάτι. Κι αυτό το κάτι είναι ότι τελικά το low bap κατάφερε να στήσει τις άμυνές του, χωρίς να περιχαρακωθεί, αλλά με ξεκάθαρες θέσεις - που αρχίζουν και τελειώνουν στο αυτονόητο ότι στηρίζουμε τα λόγια με τις πράξεις μας και το αντίστροφο.
Τελικά, θεωρώ ότι το low bap είναι η ουσία του hip hop, είναι ουσιαστικό το γεγονός ότι είναι κάτι δικό μας, χωρίς όμως να μας ανήκει, το ότι είναι η αφοβία μας κι ο τρόπος μας. Οι Active Member είναι κομμάτι του.
Ποιες αλλαγές έχεις παρατηρήσει στην ελληνική Hip-Hop\ Low Bap σκηνή, από το 1995 μέχρι σήμερα, όσον αφορά την ποιότητα και την ποσότητα των συγκροτημάτων;
Sadahzinia: Αυτά - όσο κι αν εν μέρει μετριούνται σε αριθμούς - είναι σχετικά. Ξέρω να σου πω μονάχα, ότι αυτό που συμβαίνει σε εμάς έχει να κάνει με τη συνέχεια του ταξιδιού μας. Δεν είναι εξέλιξη, αλλαγή ή ό,τι άλλο. Είναι απλά ζωή.
Πώς έχουν βοηθήσει οι πρωτοβουλίες σας ( Low Bap Festival, 'Ονειρολόγιο' ραδιοφωνική εκπομπή, το βιβλιοπωλείο 'Χρονορωγμη') στη διάδοση της Low Bap σκηνής, στην Ελλάδα και το εξωτερικό;
Sadahzinia: Όλα αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δεκατρία χρόνια στο Low Bap έχουν βοηθήσει και εμάς τους ίδιους να το πλησιάσουμε καλύτερα και να δούμε στην ουσία του. Ουσιαστικά, πρόκειται για μικρά αλλά σπουδαία "ραντεβού" με τον κόσμο που θέλει να συμμετέχει σε αυτό.
Όσο για το εξωτερικό νομίζαμε ότι το Low Bap ταξίδευε πρώτα λόγω της μουσικής, σαν άκουσμα δηλαδή. Αλλά τελικά ευτυχώς διαψευστήκαμε, γιατί υπάρχουν άνθρωποι σε πολλές γωνιές αυτού του κόσμου που συζητάνε για τους στίχους του Low Bap. Κάποιοι τους διδάσκουν σε πανεπιστήμια ή κάνουν εργασίες πάνω σε αυτό και κάποιοι διαλέγουν να ραπάρουν πάνω στις μουσικές μας. Ήδη υπάρχουν πολλά σημεία επαφής, συνεργασίες και σχέσεις με το εξωτερικό όπου συμβαίνουν εξίσου όμορφα μουσικά πράγματα.
Ποια είναι η άποψη σας για την πειρατεία στο χώρο της μουσικής; Τελικά τι μπορεί -αν μπορεί- να σκοτώσει τη μουσική; Είναι οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες, όπως η 8ctagon, μία δυναμική στην οποία μπορούν να στηριχθούν οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα στο παρόν και φυσικά στο μέλλον;
B.D.Foxmoor: Aραγε γιατί οι κλέφτες αναφέρονται στους κλέφτες λέγοντάς τους "πειρατές"; Δεν το 'χω καταλάβει τόσο καιρό. Όπως επίσης, δεν έχω καταλάβει γιατί οι φονιάδες της μουσικής ρίχνουν αλλού το φταίξιμο. Εξ' άλλου δε με νοιάζει και πολύ. Εγώ μαζεύω μόνο βινύλιο.
Τώρα όσον αφορά στις ανεξάρτητες εταιρείες το μόνο που φαντάζομαι είναι ότι όλες δημιουργήθηκαν από την ίδια ανάγκη - σε αντίθεση με τα μεγάλα label που δημιουργήθηκαν για να κατασκευάζουν ανάγκες. Έτσι λοιπόν, καλά θα κάνουν οι καλλιτέχνες να μη στηρίζονται πουθενά.
Sadahzinia: Και ίσως, ακριβώς αυτό να είναι το ευτυχέστερο μέλλον για την μουσική εν γένει.
Σαν τελευταία ερώτηση, κατά πόσο έχουν λειτουργήσει οι απόψεις σας, πολιτικές και μη, σαν τροχοπέδη στην πορεία σας στο χώρο της μουσικής σκηνής; Είναι ανεκτή από το κατεστημένο της μουσικής βιομηχανίας, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μια παρέα ανθρώπων που τους πάει κόντρα, εδώ και περίπου μια δεκαπενταετία;
B.D.Foxmoor: Είμαι ευτυχισμένος μ' ότι συμβαίνει στο lowbap και δε μ' απασχολεί καθόλου το υποτιθέμενο τίμημα που πληρώσαμε και θα πληρώνουμε. Κυνηγάω χρόνια τώρα τη στιγμή εκείνη που θα νοιώσω άνθρωπος. Δε με νοιάζει καθόλου πως νοιώθουν κάποιοι με μας.